عبرت بزرگ

امروز هم بنا به رسم سالهای پیش، بعداز تحویل سال  ،راهی باغ رضوان شدیم تا سال نو را بازیارت اهل قبور آغاز کنیم . بعد از مدت زمانی که در ترافیک سنگین راه ورودی باغ رضوان گذراندیم به هرحال موفق به زیارت شدیم .بچه ها در ماشین خسته شده بودندوغر می زدند به آن ها سفارش کردم که من اصلا با این رسم نو پدید نه چندان دل پسند ،موافق نیستم و دلم هم نمی خواهد کسی در چنین لحظات و با چنین وضعی سر قبرم بیاید . 

صحنه ی دیدن یک دعوا و شنیدن فحش های هرزه از دهان دو همشهری ، خانمی محترم که در ماشین کناری باقیافه ی حق به جانب، چندین بار لفظ عوضی ر ا تقدیم مان کرد و...واقعا شاید اگر این مرده ها زبان داشتند بر ز نده ها نهیب می زدند که ای کاش از خیر این کار می گذشتید و در این آغاز سال از ما یاد نمی کردید. 

یک کوزه شب بو،بطری آب و شاید یک بسته گز و شیرینی و یک فاتحه این ها تنها سهم عزیز از دست رفته ای است که تا بود بسیار از پی دنیا دویدو رفت وتنها خاطره اش با ما ماند .روح شان شاد. 

واما یک پیام در گوش ما :هر کس از ما کند به نیکی یاد      یادش اندر جهان به نیکی باد  

و یک عبرت بزرگ : اغتنام فرصت.