سکوت تلخ تر از تنهایی است .

توی کتاب قابوس نامه، پدر ی که همان عنصر المعالی  کیکاووس است به پسر خودش گیلا نشاه نصیحت هایی می کند .از جمله این که به او گوشزد می کند که ارزش وجود انسان به داشتن دو گوهر خرد و اصل ونسب است و داشتن خرد و دانش به انسان بزرگی می بخشد و با اهل خرد نشست و برخاست بکن و در ادامه:

«وبدان که از همه ی هنرها بهترین هنر، سخن گفتن است که آفریدگار ما جل جلاله از میان همه ی آفریده های خویش آدمی را بهتر آفرید و آدمی فزونی یافت بردیگر جانوران به ده درجه که در تن اوست :پنج از درون و پنج از بیرون :اما پنج نهانی چون اندیشه و یادگرفتن و نگاه داشتن (حافظه )و تخیل کردن و تمیز(تشخیص) و گفتار و....»

و بعد به او توصیه می کندکه زبان خود را به خوبی و هنر آموختن خو کن و سخن به جایگاه گو واز  سخن بی سود و سخنی که از آن بوی دروغ می آید، دوری کن . 

از بچگی درس می خوانی و یاد می گیری و اندیشه و فکر می کنی و زیا دهم بی اندیشه حرف می زنی اما بعد از سال ها که با تمرکز و تحقیق و فکر می خواهی حرف و یا سخنی حسابی بگویی و یا بنویسی، می بینی چه موانع سختی پیش پایت است و چه تاوان هایی باید برای گفتن و نوشتن حقایق و اندیشه ها و حتی خاطرات و دیده ها و شنیده هایت بدهی .واین جاست که تصمیم می گیری که سکوت کنی .اگر چه انگار استخوان در گلویت گیر کرده و شوکران سکوت  دهانت را تلخ و کم کم جانت را مسموم می نماید ... 

و این جاست که باید گفت :سکوت تلخ تر از تنهایی است .