لطفا به پرسش من پاسخ دهید .

آن چه خوانده ایم و شنیده ایم از سیره و شیوه ی زندگی پیامبر اسلام و امامان این بوده که ایشان همیشه در خلوت و تنهایی و در تاریکی به عبادت و ذکر مشغول بوده اند و کمک ها و خیرات و صدقات خود را نیز پنهانی و در خفا به نیازمندان می رسانده اند به طوری فقراگاه حتی متوجه این که چه کسی به آن ها کمک رسانده هم نمی شده اند چه رسد به این که دیگر مردم از این قضیه بو ببرند .

حالا نمی دانم چرا مسلمانان و به زعم خود شان مومنین که بر آن اولیااقتدا می کنند و آن بزرگواران را الگو و سرمشق زندگی خود قرار داده اند مجالس ذکر و قرائت و روضه هایشان را پر سرو صدا و پرخرج برگزار می کنند به طوری که همه بفهمند آن ها بندگی می کنند و باکمک ها و نذوراتشان هم عوض این که نیازمندان را حمایت کنند سعی می کنند آشنایان و بچه محل ها و ...را بهره مند سازند.

سفره های رنگین به نام امامان و بستگانشان گستردن و خبر ختم قرآن و دعا را در بوق و کرنا کردن و پول های آن چنانی به قاری و روضه خوان و مداح دادن با  سیره ی کدام یک از انبیا و اولیا و اوصیا هم خوانی دارد؟آن چه در ظاهر و آشکار است زیاد است و زیبا پرشکوه و آن عملی که کسی شاهد آن نیست کم است و کهنه و حقیر و گاه به درد نخور.

واقعا من که درمانده ام از این مسلمانی لطفا اگر می توانید در خصوص درستی این گونه مراسم ها و اعمال مرا توجیح کنید ،دریغ ننمایید.ممنون می شوم.