بچه های مکتب خانه

بچّه های عزیز، درروزگاران قدیم ، مدرسه ها به این شکل نبود.کودکان  

برای آموختن علم به مکتب 

  خانه می رفتندوآن جا پیش استاد زانومی زدند تاخواندن ونوشتن  

یادبگیرند. 

مولاناجلال الدین قصّه ای ازیکی ازاین مکتب خانه ها برایمان سروده  

است.این شعر رابه صورت 

 داستان برایتان تعریف می کنم.  

آرزویی که برآورده شد.(بچگانه)

یکی بودیکی نبودغیرازخدای مهربون هیچ کس نبود.

درزمان های قدیم دخترکی باپدرومادروبرادرکوچکش درجنگلی دوردست زندگی می کرد.

پدردخترک ،هیزم شکن فقیری بود.اوهرروزچوب درختان راباتبرش تکّه تکّه می کردوبه دهکده می برد ،می فروخت وبا پول آن چیزی برای خوردن می خرید.

دخترک به مدرسه نمی رفت چون آن ها پول نداشتند.

اویک روزبه مادرش می گوید:<<اگرمن به مدرسه بروم درآینده درشهرزندگی می کنم ،مگرپدرچه قدرمی تواندکارکند.بالاخره پیرمی شودوازپامی افتد>>

مادردیدکه دخترش راست می گوید بنابراین شب که هیزم شکن می آیدموضوع رابااودرمیان می گذارد وهیزم شکن

 می گوید:<<همه ی این چیزهایی که می گویی درست،ولی ما که وسیله نداریم.اگرپسربودیک چیزی ولی دختراست زورندارد که ازخودش دفاع کند.>>

دخترک حرف های پدرومادرش را  می شنود،وقتی همه می خوابندشروع می کندبه گریه کردن وبا خدای خود زمزمه می کند:<<خداجون من فقط یک آرزودارم آن هم رفتن به مدرسه است چرابرآورده اش نمی کنی؟>>

آن وقت بادصدایش رادرجنگل پخش می کند،یک اسب وحشی صدایش رامی شنود ودلش به حال اومی سوزد.

دخترک به خواب عمیقی فرومی رودوخواب می بیند که به مدرسه رفته ودرکنا ردانش آموزان دیگردرس می خواند.که یک دفعه خود رادروسط جنگل درهما ن کلبه ی چوبی شان می بیند.

آن روزدخترک خیلی ناراحت بود.اوباپدرش به جنگل می رودتاشایدغصّه هایش رافراموش کند.

صدای تبرسکوت جنگل رامی شکند ، صدای پرندگان به گوش می رسد.

دخترک ازدور چیزی می بیندوبه دنبال آن می دود.

وقتی دخترک به خود ش می آید دیگراثری ازپدرش نمی بیند.پدرراصدامی زندولی پدرصد ایش رانمی شنود.

دخترک ازترس به خود می لرزد ، دادمی زند وکمک می خواهد.پشت تخته سنگی پنهان می شودتاازدست حیوانات وحشی درامان بماند.

دخترک ازخستگی می خوابد ووقتی ازخواب بیدار می شود،هواتاریک شده است.

نفس کشیدن موجودی رادرکنارخوداحساس می کند.یک دفعه برمی گرددواسبی رادرکنارخودمی بیندوازتعجّب شاخ درمی آورد.

دخترک باحسرت می گوید:<<کاش می شدمراپیش پدرومادرم ببری!>>

اسب به دخترک اشاره می کند ، دخترک روی تخته سنگی می رود وسواراسب می شود.

ازدوریک نوردیده می شود.دخترک مادروپدرش رامشعل به دست می بیند.

اسب دخترک رابه خانه می رساند.دخترک می ترسد که اسب فرارکند ولی اسب آرام است.دخترک به داخل می رودوفکری به ذهنش می رسد که بااسب به مدرسه برود.

فردای آن روزماجرا رابرای پدرومادرخود تعریف می کندوپدرومادرش می گویند:<<فکرخوبی است.>>

ازآن روز به بعد دخترک بااسب به مدرسه می رود وخوب درس می خواندوپس ازتمام شدن درس هایش معلّم خوبی می شود.

دیگرخا نواده ی آن هافقیرنیست وپدرومادرش درخانه با نوه هایشان  بازی می کنند.     پردیس 

 

نقش جهان

تیلیک وتیلیک راه افتاد                             درشکه دورمیدون 

حالاهمگی سوارشید                             بچه های اصفهان 

 بیایدتماشاکنید                                      میدون نقش جهان  

یه میدون قدیمی                                     توشهرنصف جهون 

تق وتق وتق تولق تولوق                           درشکه چی بزن یه بوق 

چه میدون قشنگی                                  گل های رنگارنگی 

مسجدشاه همین جاست                         بزرگ وخیلی زیباست 

نگاه بکن ای عمو                                     عمارت عالی قاپو 

همگی بگیدماشاا...                                مسجدشیخ لطف ا... 

تق وتق وتق صدامیاد                               صدای چکشامیاد 

توبازارقیصریه                                          قلم زنی ومسگریه 

خسته نباشی بچه جون                          اینم کاخ چهل ستون 

                                                                                       پردیس  

به نام خداوند نیکو دهش

                                         به نام خداوند نیکو دهش

                                    درختی که سکه های طلا می داد.

سال های پیش در جنگل های شمال ایران دو پیرمرد هیزم شکن زندگی می کردند . یکی از آن ها قلبی مهربان داشت و شاخه های زنده ی درختان را هرگز نمی شکست ودیگری قلبی نامهربان داشت وبرای پول حاضربود شاخه های سبزدرختان را قطع کند.

روزی از روزهای پاییزی پیرمرد مهربان ، صدای ناله ی دل خراشی می شنود و به دنبال صدا راه می افتد.ناگهان چشمش به درخت کاجی می افتد که نیمه بریده بود و شیره هایش مانند خون به زمین می ریخت . پیرمرد به سرعت پیراهنش را در آن سرما در آورد وتنه ی سبز درخت را بست واز زبان درخت فهمید که دوست هیزم شکن نامهربانش این بلا را سر درخت آورده است .

جند روزبعد پیرمرد مهربان  سری به درخت زد . درخت با به هم زدن شاخه های بلندش سکه های طلای زیادی جلوی پای پیرمرد مهربان ریخت .از آن روز به بعد پیرمرد وضعش خوب شدوچون جنگل را دوست داشت به عنوان جنگلبان آن جاماند.آن یکی پیرمرد سنگ دل وقتی داستان آن درخت را شنید، خواست تا هر جوری شده از درخت  سکه های طلا بگیرد .برای همین ، روزها زیردرخت می نشست وبه درخت التماس می کرد . درخت کاج که ازدیدن آن مرد طمعکار خسته شده بود ، تصمیم گرفت اورا ادب کند .بنابراین  با زدن شاخه هایش به هم ناگهان سکه هایی تقلبی برسرش ریخت .مرد طمعکار با سکه ها به بازار رفت تاچیزی برای خودش بخرد. مغازه دار سکه هارا امتحان کرد وفهمید که آنها تقلبی هستند واز پیرمرد طمعکار شکایت کرد . روزگار پیرمرد سیاه شد و به سیاه چال افتد.

                                    پایان

پردیس آزادمنش 11ساله